Wedstrijdverslag VVS 2 - VV Naaldwijk 2
Waar voor je geld op de Tiendweg: Het Tweede gaat knallend het nieuwe jaar in.
Saai werd het nooit op Sportpark Keenenburg. Controversieel wel. In een beladen duel trok Schipluiden uiteindelijk aan het langste eind tegen Naaldwijk, door met 3-2 van eigen veld te stappen. Na een 1-0 achterstand en een 3-1 voorsprong waren het uiteindelijk nog een paar benauwde minuten op verder een koude middag. Uiteindelijk kon Schipluiden opgelucht ademhalen, waardoor het kalenderjaar 2023 afsluit met een overwinning én plek 5 in het klassement.
Het voelde alsof afgelopen twee weken de tijd had stilgestaan, ik zette voet op Nederlandse bodem op exact dezelfde manier als het moment dat ik het verliet: nat, koud, guur, grijs en deprimerend. Dat laatste is overigens alleen optisch. Want niks is plezieriger dan het heilige geel-blauwe tenue aantrekken tezamen met een collectief van jonge talentvolle enthousiastelingen, afgeroomd met een paar ervaren rotten. Over dat heilige geel-blauwe tenue gesproken. Mijn welgemeende complimenten voor de keuze van het tenue waarin de selectie, tot zover, goede resultaten mee behaald. Een fantastisch design met de dunne, blauwe strepen. Enige kanttekening is dat het shirtje mij, tweewekelijks, kleiner begint te worden. Ik ben benieuwd hoeveel het gekrompen is na de feestdagen.
Maar voorlopig nog geen tijd voor gourmet en Mariah Carey. Er moest gevoetbald worden. De plaatselijke vv van Naaldwijk kwam op bezoek. En na de beknibbelde zege op MSV’71(1-2) van vorige week, in de absolute “dying seconds” van de wedstrijd, telt alleen een volgende overwinning om nog enige aansluiting te vinden met de top van het klassement. Al was Naaldwijk ongetwijfeld niet van plan om mee te werken aan dit ideaal. De Westlanders hadden al drie derby’s op rij verloren, en de laatste zege dateert dan ook van 18 november jl tegen het Haagse en immer vriendelijke ESDO. Al met al, Naaldwijk was dus wel weer toe aan een driepunter.
Vorige week toverde Fred nog twee oude konijnen uit de hoge hoed: zowel Bob Knijnenburg als Erwin Schultz werden onder het stof vandaan gehaald. Naar verluidt kan Erwin weer sinds afgelopen zondag zelf uit bed komen. Gelukkig maar, en deze week kon verrassend maar heugelijk met eigen jongens worden ingevuld. Hetgeen wel betekende dat Cees van Eijk weer niet op speelminuten hoefde te rekenen. Komende weken sta je basis, Cees. Beloofd.
In the winning mood, in eigen huis en de laatste wedstrijd van het seizoen. Dat zou toch een mooie mix moeten zijn om er eens even goed in te klappen. Helaas lagen de kunstgebitten nog op water want Schipluiden vertoonde een tandloze openingsfase. Achteruit lopen, te laat voor de tweede bal en ook een gezonde vorm van agressie ontbrak in het eerste bedrijf van deze wedstrijd. Het was dan ook niet verrassend dat de gasten op voorsprong kwamen middels een vrije doorgang op de rechterflank wat resulteerde in een voorzet die probleemloos werd binnengelopen. Maar misschien wel het koude glas water in het gezicht wat slaperig Schiplui nodig had. Want na deze achterstand ging de welbekende knop om. In plaats van achteruit, koos Schipluiden de weg vooruit , en ging het de duels in als een felle, maar eerlijke pitbull.
Het duurde dan ook niet lang voordat de eerste kans te noteren viel. Op rechts kreeg Ruben Gielesen de bal, die goed controleerde maar helaas zijn schot naast het goal zag eindigen. Desondanks het startschot voor een betere fase. Luttele minuten later was het alsnog raak: een prima combinatie tussen Ruben Gielesen en de opkomende Tim Hamers zorgde ervoor dat laatste als een ware omgeturnde linksbuiten de bal terugtrok op de inlopende Lucas Kok, die ook deze week het net op eigen bodem wist te vinden. 1-1, Schipluiden is back. Dat even later nogmaals dichtbij was met Ruben Gielesen in een bijna identieke situatie. Was er verder nog wat te beleven? Wellicht wel. Maar in al mijn eerlijkheid is door de perikelen in de tweede helft, het eerste deel een beetje naar de achtergrond verdrongen. Al kan dat natuurlijk ook aan de Bonte Os, De Engel, Oude Jan, Karaokebar, De Gist, De Klok en Kobi’s Grill hebben gelegen.
De tweede helft bestond uit doelpunten, kaarten, kansen, ballen op de paal, tackles en protesten. Een waar genot voor de neutrale toeschouwer en ook een beetje voor die van Schipluiden. Het kwartje viel de goede kant op. Want het optreden van de leidsman werd vooral door Naaldwijk ernstig in twijfel getrokken. Ik laat het aan de kenners over. Ten eerste viel een bal vanuit een voorzet tussen de keeper en Schipluiden speler in. Omdat beiden voor de bal gingen werd de keeper van Naaldwijk, buiten zijn 5 meter gebied aangeraakt, en moest vervolgens de bal los laten. Een koud kunstje voor Nathan Hoek. Die dankbaar gebruikt maakte van het open goal. De regel geldt: binnen het 5 meter gebied heeft een keeper een beschermende status en is elke vorm van aanraking een overtreding op de keeper. Nogmaals: binnen het 5 meter gebied. Volgens de vele protesten van Naaldwijk was dit een overtreding, buiten het 5 meter gebied.
Naaldwijk was zichtbaar geïrriteerd en liet dat verbaal weten aan de leidsman. Na het fluiten voor een overtreding ontstond er een schermutselingen om de bal waarbij Ruben Gielesen een flinke zwaai kreeg richting de grond. De scheidsrechter gaf in eerste instantie geel en na hevige protesteren van de desbetreffende Naaldwijk speler rood. Wederom tot ongenoegen van Naaldwijk. Die in de frustratie het acceptabel vond om Nathan Hoek doormidden te trappen. Want dat is wel normaal. Geen zeurende Schipluidenaren, bal oppakken en verder spelen. Schipluiden wist met de man meer situatie een paar dotten van kansen te realiseren. Maar het vizier van Ruben Gielesen en de inmiddels ingevallen Niels van Paassen stond niet scherp genoeg om Naaldwijk verder te pijnigen. De, op het oog, genadeklep kwam er alsnog, om en nabij 20 minuten voor tijd was het Nathan Hoek die met een slim balletje Jimi Paalvast vrij speelde, de linkspoot schoot koeltjes doch zelfverzekerd de bevrijdende 3-1 binnen.
Bevrijdend? Dat zou je denken met 18 minuten op de klok, een man meer en een marge van twee doelpunten. Maar bij Schipluiden schoot de onrust in den flikker, Naaldwijk zette er een tandje bij en wist hierdoor niet van opgeven. Ware het niet dat pardoes de genadeklap alsnog leek te vallen. In een counter wist de Engelse oldtimer Jordy Spoelder vanaf links te crossen op Lucas Kok, die terughaalde en Jimi daarmee in en kansrijke positie stelde. Jimi had al bewezen dat hij niet onwelwillend tegenover zulke kansen staat en met wederom een droge knal was daar alsnog de genadeklap. Of toch niet?
Nee, want ook deze klap mocht terug de ijskast in. De Naaldwijkse grensrechter zag er het onmogelijke in: buitenspel. De scheidsrechter ging verhaal halen en geloofde zijn betoog. Geen doelpunt. Dan kunnen we natuurlijk met al onze hormoontjes om een scheidsrechter heen gaan springen en schelden zoals wel vaker is gebeurd deze middag, maar Schipluiden koos ervoor om te zwijgen en de draad op te pakken.
Dat ging overigens niet zonder slag of stoot. Want het afgekeurde doelpunt was als diesel voor Naaldwijk, en de Westlanders gaven er nog eens gas op. En met succes, want de gasten wisten de aansluitingstreffer te vinden. Als een kat in het nauw werd Schipluiden verder teruggedrongen richting eigen doel. Een paar hachelijke en zenuwachtige momenten voor het goal van Schipluiden en redding van de paal zorgde ervoor dat het dun langs de voetbal broekspijpen liep. De spanning was duidelijk voelbaar maar uiteindelijk was het dan toch tijd dat Schipluiden met gebalde vuisten het veld kon ruimen.
Deze overwinning was zwaarbevochten. Het was een leuke wedstrijd tot de discutabele momenten, en eigenlijk veranderd een interessante voetbalwedstrijd in een vervelende middag voor alle partijen op het veld. Bitterzoet voor Schipluiden. Want met drie punten op zak gaan we lekker het nieuwe jaar in. Zuur voor Naaldwijk, wat beschikt over een alleraardigste ploegje. Die ongetwijfeld tot het bot gemotiveerd zijn voor de ontmoeting in het nieuwe jaar.
Rest mij alleen nog een ieder fijne feestdagen te wensen en een gelukkig nieuw jaar (of haar voor sommigen,(Cees) ).
We belandden met een stevig windje in het luchtruim en fantaseren over gourmet, sneeuwballen en Mariah Carey in haar jongere jaren.
The Flying Dutchman