Wedstrijdverslag VVS 2 - GDA 2
Het Tweede: van denderende trein naar zegekar.
Denderde de trein vorig week nog fier voort. Inmiddels kunnen we spreken van een zegekar. Want ook GDA werd aan laatstgenoemde gebonden. Op een typische novemberdag, vol met regen en wind, stapten de mannen van Fred van Rossum met een 3-1 overwinning richting de kannen bier. Welverdiend, en met drie punten op zak. Lekkerder gaan ze niet smaken.
Vliegen zat er niet in voor de Vliegende Hollander dit weekend. Hij zat veilig in zijn hok op het eiland. Hoe kan je dan verslag doen van “Het (legendarische) Tweede”? Nou, dankzij de huidige moderne tijd is het mogelijk om via een speciaal geavanceerde camera en app de mannen in het heilige geelblauw, 90 minuten lang te aanschouwen. Dus de verwarming een tandje hoger, Brits kopje thee en onderuitgezakt naar de gladiatoren, in kou en misère kijken op de TV. Daar is de Premier League helemaal niks bij. Commentaar van Sierd de Vos, tussenstand in beeld, herhalingen en analyse van Kees Kwakman in de rust was eigenlijk het enige wat ontbrak. Door deze “tekortkomingen” was het wel wat lastig om al die jonge kopjes te herkennen in moment suprème. Daarnaast hielp die grote regendruppel op de linkerzijde van de camera ook niet mee. Dus het was soms even behelpen. Klagen? Allesbehalve dat. In vergrijzend Schipluiden is aan het leeuwendeel niet uit te leggen dat je Schipluiden live kan volgen. Dus wat dat betreft ben ik een tevreden mens. Maar goed, genoeg over mij en de nieuwste technieken. “Kein geloel, Fußall spielen”, als ik wijle Ernst Happel mag citeren.
Er gebeurde in vijf minuten Schipluiden-GDA al meer dan tegen Quintus thuis. Een uitstekend uitgemeten trap vanuit het middenveld door Lucas Kok kwam terecht bij de goed vrijgelopen Ali Ahidar, die onfortuinlijk met deze mogelijk omging en zijn bal naast de GDA-goalie zag eindigen.
Dit was een prima startschot en smaakte naar meer. Ware het niet dat in de tegenstoot GDA direct tot scoren kwam. Een teruggelegde bal werd droog doch vakkundig tot een voorsprong gepromoveerd. Paniek doen we niet aan. Herpakken en jagen op de gelijkmaker wel.
Ondanks de veelbelovende start, met de kans voor Schipluiden, en de Loosduinse voorsprong, ontpopte de wedstrijd zich in de volgende fase tot een rommelig schouwspel wat vooral op middenveld werd uitgevoerd. Toch was het Schipluiden dat als een duveltje uit een doosje, akelig dichtbij de gelijkmaker kwam. Een lage afgeslagen voorzet vanaf rechts van Marijn Langeslag kwam voor de voeten terecht van Lucas Kok, vervolgens zag hij zijn prachtige poeier, tezamen met de regendruppels, van de lat afspatten.
De scheidsrechter begon de draad een beetje kwijt te raken en vond het nodig om wel heel makkelijk naar zijn plakkies kaas uit de borstzak te grijpen, met als gevolg dat uiteindelijk drie Schipluidenaren op de bon werden geslingerd. Goed voor de bierpot. Dat dan weer wel. Maar om, per speler, bij de eerste overtreding,binnen de (Schipluidense) voetbalwet, te berispen is wellicht een beetje onnodig te noemen. Maar wij bij Schipluiden respecteren de leidsman. Want zonder hem geen 90 minuten lang ploeteren. Geen 90 minuten lang ploeteren is geen derde helft, en geen derde helft is geen pils. Dus is de keuze snel gemaakt: accepteren en door.
Gelukkig pakte Schipluiden de draad op en stond het pardoes 1-1. Een bekwame bal van de fluwelen voet van Jimi Paalvast belandde bij Marijn Langeslag, die de rust zelve bleef en voor de gelijkmaker tekende.
Inmiddels zat de hele buurt hier op het eiland aan de buis gekluisterd waardoor je het gejuich drie straten verderop kon horen.
De mannen mochten de warmte en droogte opzoeken. En ook Cees van Eijk had even tijd om zijn doorweekte veters te strikken.
Een kwartier lang naar de vakkundigheid van trainer Fred luisteren deed de mannen goed. Maar het kan natuurlijk ook het lekkere bakje thee geweest zijn. In ieder geval wees niets erop dat zij van plan waren om de punten te delen, of in erger geval, ze met GDA van het sportpark te laten vertrekken. Schipluiden nam langzaam maar zeker het Initiatief en dit kwam vooral, naar eigen zeggen, door de afstandsschoten van Ricardo Woltering. Helaas is de club nu drie ballen armer en Vitesse Delft heeft drie extra ballen. Afijn, nooit geschoten is altijd mis, zullen we maar zeggen.
Wie wel uiterst bekeken raak schoot was Ruben Gielesen. Een lange bal van achteruit van El Capitano Rik van Ouen werd verlengd door Marijn Langeslag en de volkomen vrijstaande Gielesen schoof de voorsprong tegen de netten. Laadt die Hertog Jan tweetanker maar vol , Het Tweede komt eraan. De wissels drukten duidelijk een stempel op de wedstrijd want zij maakten het de GDA-defensie behoorlijk lastig. Inmiddels stond keeper Joas wortel te schieten en moest hij waken voor onderkoelingsverschijnselen, dit dankzij zijn tien trouwe herders voor hem, die capabel en geconcentreerd GDA deed smeken om de laatste fluitsignaal.
Afgefloten werd er zeker. Maar niet voordat Wessel van der Burgh nog geloofde in een bal en deze vanaf de zijlijn voorwaarts gaf. GDA vond het wel prima en liet de bal lopen, Lucas Kok zag er wel brood in, en via een scrimmage kwam de bal wederom bij hem terecht, en was de game, Done & Dusted, zoals we hier wijselijk zeggen. Meerdere kansen vielen er zeker nog wel te noteren, met een schot uit de tweede lijn en kopbal uit een corner, maar tot een totale marteling kwam het niet en zodoende hoefde GDA niet met de staart tussen de benen terug naar huis. En dat is ook prima, in een verder sportieve wedstrijd. En ere wie ere toe komt: ook de scheidsrechter had de flow lekker te pakken de rest van de middag. Na wat handjes en juich gebaren verdwenen de helden van de middag van het bordes en bleef op mijn beeld een grijs en verlaten sportpark over. Dat de pilseners erna maar hebben mogen smaken, heren. Op naar Maasdijk, op naar de jacht op de subtop.
The Flying Dutchman