We mogen weer: Van oefenpotjes tot handbaltoernooi
We mogen weer: Van oefenpotjes tot handbaltoernooi.
Het luchtruim werd ingeruild voor een koude Hollandse vrijdagmiddag. Hierdoor was de aantrekkingskracht van een warme kroeg en stromend bier in historisch Delft onvermijdelijk en eerbiedig gaf ik toe. Naarmate de gezelligheid en avond vorderde bleken de Schipluidense velden nog niet klaar voor een rentree van VV(= Volgevreten Vedettes) Schipluiden 5, waardoor de avond de ochtend werd en zwalkend langs de grachten het kussen werd opgezocht.
Niet fris noch fruitig begreep ik op deze steenkoude zaterdagochtend dat mijn geliefde Tweede zonder Aja en Cees wel een handje in de organisatie kon gebruiken. Het nederige aanbod van trainer Fred om daarnaast een half uurtje de kicksen aan te trekken sloeg ik, na de nachtelijke escapades en een zeurend kniebandje, dankbaar af. Ik kon natuurlijk niet op tegen die zongebruinde koppen en afgetrainde benen na het trainingskamp in Spanje. Ik zelf heb immers vooral aan het kerstbuffet gezeten in de winterstop.
Op naar OLIVEO 3, een elftal vol dertigplussers en oud eerste elftalspelers. Niet voor niks koploper in de 2e klasse. En ze hebben allemaal in een ver verleden onder de vleugels van Fred gespeeld. Een weerzien dus, 'ouwe jongens, krentenbrood'. Een ploeg die niet snel nerveus wordt, en weet hoe je een balletje moet rond spelen. De jonge honden van Fred mochten dus aan de bak. Vlieguren maken op dat veld en ritme op doen. En dan is het ook goed om te zien dat junioren Shun-An en Giovanni tegen grote mannen ervaring op kunnen doen. En allebei een meer dan verdienstelijke invalbeurt. Het was blauwbekken langs de lijn voor staf, spelers en trouwe supporters maar gelukkig is het nooit saai geweest. 8 keer werd er maar liefst gescoord, en drie keer door Schipluiden. Stefan van der Burgh, Ruben Gielesen en Lucas Kok wisten het net te vinden. Waar vooral de laatste goal een pareltje was, na geweldig voorbereid werk van Nathan Hoek. Een enerverend potje voetbal bij een geweldige gastheer. Dus bij deze: OLIVEO bedankt! Al met al een waardevol potje voetbal. Enig smetje op de wedstrijd was het geblesseerd uitvallen van Ruben Gielesen. Maar hoe later de avond, hoe makkelijker hij weer liep. Al vermoed ik dat dit te maken had met het wondermiddel van Hertog Jan.
Van Pijnacker terug naar de Tiendweg, het Vlaggenschip trad op een bitterkoud Keenenburg aan tegen Vredenburch voor een oefenpotje. In een hard duel schudden beide elftallen elkaar uiteindelijk de hand met de welbekende brilstand op het scorebord. En dit had Schipluiden vooral aan zichzelf te danken door het missen van een paar goede kansen. Maar ook hier geldt: er zijn weer lekker een paar minuutjes gemaakt en het is vooral uitkijken naar volgende week. Schipluiden (nummer 2) ontvangt koploper Graaf-Willem VAC en het verschil is momenteel 4 punten. Ik hoef jullie dus niet uit te leggen dat wij als VV Schipluiden jullie graag volgende week om 14:30 uur op de Tiendweg zien, en we dankzij jullie hulp dubbel feest hebben in de derde helft.
Was dat de zaterdag dan alweer? Absoluut niet. Want door het integratieproces tbv samenwerking handbal en voetbal was het handbaltoernooi dit jaar voor het eerst vanuit de kantine van de VV georganiseerd.
Een paar jonge, enthousiaste handbal-meiden waren al dagen bezig om dit in goede banen te leiden, en na een geslaagd toernooi hebben we een geweldige feestavond gehad met uiteraard onze lokale DEE-RAY achter de cassettebandjes. Meiden bedankt. En hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Dus goed om te zien dat de kantine meer reuring ervaart door deze samensmelting. Ik heb er alle vertrouwen in dat op bestuurlijk niveau de juiste keuzes worden gemaakt en dit uiteindelijk zijn vruchten gaat afwerpen voor beide verenigingen.
Al met al is het goed om te zien dat we weer de wei in mogen voor onze hobby en daarna in ons domein met een natje en een droogje de boel nog eens evalueren. Tot volgende week op de VV. Want ook dan vliegt de Flying Dutchman weer richting de Tiendweg.