Samen met onze secretaris Mike de Blij had ik de eer om wederom dit jaar de middag aan elkaar te praten en een aantal ‘getrouwen’ in het zonnetje te zetten zoals dat zo mooi heet, op onze Vrijwilligersmiddag. Ook uitgenodigd was een vrijwilligersdelegatie van de HV Schipluiden in het kader van de samenvoeging op één complex. Met z’n 140-en startte de middag met een welkomsborrel en werd verder ingekleurd door een aantal huldigingen van mede-vrijwilligers. Met onze oudste vrijwilliger – Tante Riet van Vliet – in ons midden, kon de middag al niet meer stuk.
In mijn openingswoordje werden nagenoeg alle geledingen van onze clubvrijwilligers geroemd om hun inzet en doorzettingsvermogen, Peter(Beheer)van Oyen bracht nog even alle vernieuwingen en restauraties onder de aandacht en vervolgens werd de inwendige mens versterkt met de 1ste gang van het ‘walking diner’. Bij de mededeling om enkele lieden in het zonnetje te zetten werden er een aantal enigszins witjes rond de neus tot het verlossende moment daar was om als eerste naar voren te roepen, onze Good Old Ron Treling! Hierbij een citaat uit de speech van Mike aan Ron;
De eerste herinneringen aan Ron…. Heel, heel, lang geleden, 1980, Steeds Voorwaarts fuseert met Asso. D.w.z. de spelers, maar dus ook de leiders en de trainers worden samengevoegd en gaan verder als S.V. Schipluiden. Er wordt volop gespeculeerd die zomer. Een van de vriendjes is een beetje verontrust over de trainer voor het nieuwe seizoen. Wie zou het toch worden...spanning alom. “Als het die fanatieke rooie maar niet wordt” (die boezemde toch enig ontzag in blijkbaar). En nu mag u raden wie bij aanvang van de eerste training – in flitsend trainingspak - klaarstond om de mannen eens flink onder handen te nemen. Inderdaad….(hahaaaa / pietjepatjepoe). Ron zorgde - ook hier zijn tijd ver vooruit- ook toen al voor merchandise: eens in de maand ging je naar huis met een tas of een petje van de Shell, een poster van het Nederlands elftal, een sjaal van Feyenoord (terwijl Ron toch bij iedereen bekent staat als ras-Ajacied), een t-shirt van de Esso en ga zo maar door. Toyota’s worden volgeladen op zijn rooftochten langs bedrijven in de regio om zijn teams van de vetste shit te voorzien. Ondertussen speelden Ron zijn jeugdteams, incl. later de dames, het tiki-taka voetbal waar Barcelona later furore mee heeft gemaakt, want hij was bovenal ook een ongelooflijk liefhebber van het spelletje voetbal. De verhalen zoals hierboven omschreven zijn van persoonlijk aard, dat hadden jullie al door, maar zo heeft iedereen in de club een identiek verhaal te vertellen over deze topvrijwilliger. Ruim 45 jaar voetbal in Schipluiden. Ron heeft in die tijd zo’n 70 Toyota’s opgereden (allemaal met 4 ton op de teller voor de voetbal), was leider, trainer, vlagger, scheidsrechter van zo’n 15.000 wedstrijden, heeft scheidsrechters opgeleid en onnoemlijk veel bardiensten gedraaid en doet dat laatste nog. Ron is tegenwoordig ook actief in de begeleidingsstaf van Schipluiden 2. Kortom, onverwoestbaar deze vrijwilliger pur sang. Ron, we kunnen je niet genoeg bedanken voor zoveel jaren toewijding en willen je namens het bestuur voor al je jaren clubliefde en trouw aan het geel-blauw, eren met een benoeming als Lid van Verdienste van de Voetbalvereniging Schipluiden.
In het kielzog van Ron werd eveneens een oervrijwilliger voor het voetlicht gehaald in de personen van Mirjam en Hein Kerklaan. Ook voor Hein had Mike een aantal leuke anekdotes in petto ;
Het voetbalgezin…zoons Marc en Bart achter de bal aan, vader Hein leider van de jongens, Mirjam iedere week 15 tassen vol bagger en niet te vergeten de etenstijden aanpassen aan de trainingen. Binnen de kortste keren is Hein niet meer weg te denken bij de geel-blauwen. De liefde is wederzijds, en is gebleven. Hein staat al jarenlang in de top-drie van Schipluidenaren die je kunt uittekenen in een V.V. Schipluiden-jas. Laat in China op straat een herenfiets en een VV Schipluiden jas zien en de mensen herkennen hier Hein Kerklaan in, onderweg naar zijn cluppie. Hein blijkt dus de ware vrijwilliger, een liefhebber van het verenigingsleven in hart en nieren, het onmisbare cement - ook al heeft Hein als trots timmerman meer met hout - dat dient als het stevige fundament voor een bloeiende vereniging. Door de jaren heen wordt er dus geleiderd, worden hele volksstammen aan scheidsrechters geregeld als scheidsrechterscoördinator, een functie die hij sinds vorig seizoen langzaamaan overdraagt aan de jongere garde, maar waar hij nog steeds actief aan bijdraagt. Worden i.s.m. de consul de afgelastingen gemonitoord en doorgegeven. Is Hein een van de Hoffotografen van de V.V.. Vele mooie plaatjes van Hein sieren al jarenlang de VV-website en hij heeft meer dan een miljard elftalfoto’s (grove schatting) op zijn naam staan: seizoensopeningen, veteranentoernooien, familietoernooien en ga zo maar door (‘jammer van al die snelle jongens met hun klote-MOBIELTJES die de echte fotograaf dwars zijn gaan zitten’). Dan is Hein wedstrijdsecretaris voor de jeugd (en is dat nog steeds), deelt de kleedkamers in en voedt en passant de Schipluidense jeugd een beetje op (netjes vragen, rotzooi opruimen, zuinig met de spullen omgaan jongens!). Hij zit – voor het geval hij zich gaat vervelen - ook nog in de onderhoudsploeg voor al het werk aan het buitenterrein. Hein heeft hij een vaste plek in de commissiekamer, lekker op het stoeltje bij verwarming en raam, waar hij scherp toezicht houd op het reilen en zeilen op het complex. Weinig ontgaat het spiedend oog van de timmerman. De koffie staat altijd klaar en om een praatje zit Hein ook nooit verlegen. Die heerlijke zaterdagen bij de voetbal. Van sommige dingen in het leven hoop je dat ze nooit veranderen, dit is er een van, en Hein is al zo’n 25 jaar een onmisbare schakel in dit mooie plaatje.
…… en met deze mooie terugblik werd ook Hein benoemd tot Lid van Verdienste van de Voetbalvereniging Schipluiden!
Na nog een tweetal dinergangen werd het tijd voor de benoeming van “Vrijwilliger van het Jaar” van de VV, in de voorgaande jaren ook wel toebedeeld met ‘de Gouden Pen’, maar al een aantal jaren worden zij vereerd met een boeket en envelop met inhoud! Het Bestuur besliste vorig jaar tijdens een buitenlands uitstapje, om wat meer te focussen op onze jeugd! Al snel werd er dit jaar dan ook beslist om ook in deze catagorie iemand te benoemen die zich al op jeugdige leeftijd inzet voor onze club. Dit jaar viel als eerste de eer te beurt aan Tom Oosthoek, die niet alleen zich als speler bezig houdt, maar tevens jeugdleider en trainer is geworden omdat hij daar heel veel plezier in heeft. Tom was zéér verrast met zijn benoeming en werd door alle aanwezigen door een luid applaus geëerd.
De stemming werd losser en luidruchtiger met nog steeds dat ene vraagteken?, wie wordt nu uiteindelijk “de Vrijwilliger van het Jaar”?
De persoon in kwestie – Mike van der Lee – had dan ook geen enkel vermoeden toen zijn naam genoemd werd. Mike is niet alleen een financiële steunpilaar als sponsor, bovenal leeft hij zich uit als trainer en leider van inmiddels een 3de selectie elftal. Ook voor Mike was er een kort woordje en de gebruikelijke tegemoetkomingen en ook hij kreeg een luid applaus voor zijn inzet.
Na de laatste twee gangen van het menu te hebben verorbert bleef het nog lang gezellig en werden de aanwezigen bedankt voor hun komst en inzet met de wetenschap, dat wellicht volgend jaar er een samenkomst is als één club samen met de Handballeden!
Nogmaals dank aan al onze vrijwilligers, ook degene die niet aanwezig konden zijn.
Cees van Eijk
Algemene zaken