Zon, zand en witte schuimkopskes.
Verslag trainingskamp Torremolinos
Er is al veel geschreven over trainingskampen en iedere club ervaart dat weer anders. Schiet je er wat mee op, het kost toch een hoop geld, zijn wat van die luchtledige kreten als je nooit in zo’n organisatie hebt gestaan. Nagenoeg het gehele Westland en daarbuiten zocht dit jaar weer de zon op, zo ook de selectie en staf van de VV Schipluiden, over de bevindingen hier een kort verslag want: what happens in Spain, stays in Spain!
Het is een gure vrijdagmiddag als de mannen en één dame zich verzamelen in ons clubhuis. Keurig netjes de koffertjes op een rij met hun naamlabeltje (uitgevoerd door de Reiszaak!) en een bult aan zwarte VV tassen met schoenen en outfits. 51 personen stonden te trappelen om naar de zon te gaan en voor 4 dagen even afscheid te nemen van de Tiendweg. Op weg naar Schiphol nam reisleider CvE het woord in de door de Fa. de Roo bestuurde bus. Je kon een speld horen vallen aandacht genoeg over wat komen ging. Intussen werden we ook een stel ‘verstekelingen’ gewaar in afwijkende clubkleding zoals enkele Japanners, wat Oosterse lui en – niet onopgemerkte clowns! Wat moesten die op weg naar Schiphol?, het bleek onze hoopgevende jeugd te zijn (één van 36) die door de Spelersraad gesommeerd was om niet aan een ontgroening te ontlopen.
Na een rustige vlucht werd er eerst nog even gedineerd en het hotel en omgeving verkend, verder een rustige eerste nacht, het kon natuurlijk niet uitblijven dat enkelen zich hadden ontworsteld aan het programma, dus volgde er een duurloopje voor de stouterikken.
Of dat er nog niet genoeg gelopen was werd er door de voltallige groep rustig de kust van Torremolinos verkend en onderweg in het zonnetje een lekker bakkie gedaan. Wat de spelersgroep al vermoede, is de op looppas geplande terugweg van 5 km! met niet te vergeten de vermaledijde trappen richting het hotel!
Werd er dan helemaal niet getraind of gevoetbald? Ondanks de vele tegenstanders die in de buurt ook hun kampementen hadden opgeslagen, vond de staf het verstandig te werken aan de vaste verbanden en de kans te geven om de blessures te laten herstellen bij de meegereisde Emily. Een pittige training volgde rond de bordelen van de stierenvechtersarena wederom onder een stralend zonnetje! Assistent- nu even hoofdcoach Xander - werd steeds slechter bij stem, maar
ondanks dat werd er aandachtig geluisterd en met scherpte gespeeld. 2 uurtjes lekker ingespannen, hierna was het gezellig rusten en het meegereisde bestuur (die voor deze trip géén sponsor hadden!) dook de vergaderzaal in. Er moesten namelijk nog wat officiële knopen worden doorgehakt betreffende contractverlengingen enzo! De groep splitste zich uiteen voor de 2de avond en vertrok richting het nachtleven aan de Spaanse kust. Een plaatselijk etablisement zocht nog een zangertje dus werd er de pas ingezet om in samenzang van Willie en John Medley de dag te eindigen, nagenoeg struikelend over de Schipluidense jeugd die elders sliepen onder toezicht van Westlandia JO18.
’s Avonds een vent- ’s’ochtends een vent was nog steeds de leus en ook nu bleken sommigen hun wekker niet te hebben gezet. Duurloopje dus en op tijd verzamelen voor het geplande Padel toernooi. Na een half uurtje lopen door het glooiende dorp, de geblesseerden (Jeroen en Mees) voorop, werd iedereen ingedeeld in het toernooi en het zonnetje deed de rest om ons te laten zweten. De trainert zag dat het goed was en kon uiteindelijk Baak en Tris huldigen als winnaars van het leuk opgezette toernooi waar wederom de SR mannen hun best voor gedaan hadden.
Op naar - wat later bleek – meest hilarische deel van dit weekend ‘de ontgroening’! De meegereisde vreemdverklede deelnemers moesten zich weer melden aan de waterkant van Torremolinos. Er stond een straf windje, maar de zon vergoede veel. Onder het toeziend oog van hun teamgenoten, staf en bestuur moesten de lieden uiteenlopende tactische spelletjes doen variërend van je metgezel begraven tot het water ‘uit de zee’ dragen. Toppunt van hilariteit werd bereikt door onze ‘meest getalenteerde middenvelder’ die met zijn fragiele lijfje niet in staat bleek om een ballon op te blazen, gelukkig heeft hij op het veld meer longinhoud.
Genoeg gelachen? Welnee, de dag- en avond waren nog lang en op een drafje terug naar het hotel voor een snelle douche om vervolgens de Launch Bar te gaan bezoeken die voor deze gelegenheid volledig was afgehuurd. Gelukkig mochten we van thuis een keertje buiten de deur eten en dat was prima aan deze groep besteed na een middagje op het Spaanse strand. Na een heerlijk divers diner verschoof de groep naar de naastgelegen Pub voor de allom bekende- en beruchte sportquiz. Er werden wat stekkers uit apparatuur getrokken en gekoppeld aan Sjoerd z’n lappie en de pub was ‘van ons’. Een 2 uur durende quiz van veel nadenken, doen en lachen ontpopte zich tot onze HTZ Dirk Jan het woord nam. Er was ‘witte rook’ vanuit de bestuurlobby, niet alleen Jeroen Hoefnagel had inmiddels bijgetekend, maar ook zijn companen Xander Vos en Rafael van Rossum bleven voor het volgende seizoen aan boord van ons vlaggenschip!, en niet geheel onbelangrijk, ook Fred van Rossum met zijn waterdragers bleven behouden voor nog een seizoen bij het 2de team, een ware topprestatie van Freduard die daarmee dan zijn 10de jaar bij de VVS zou kunnen volmaken. Een nagenoeg complete staf dus voor het seizoen 2024-2025, ook al moeten we spijtig genoeg op zoek naar een nieuwe (vacature) verzorger/hersteltrainer, want Peter Boudestein kan de club niet meer combineren met zijn werk hoe zeer het hem ook spijt!
Alom applaus en felicitaties aan de staf door spelers en bestuur en zo kunnen we zonder verdere sores dit seizoen goed af gaan maken en plannen maken voor de toekomst. Door de plaatselijk verfrissend geschonken limonade moet ik jullie helaas de winnaars van de quiz schuldig blijven, het bleef nog lang onrustig aan de borders van de Middellandse Zee.
Maandag rustdag? Nog nooit meegemaakt, verplichte RUST! tijdens een trainingskamp, en dat was nodig ook. Later ontbijten en/of lunchen om later in de middag weer te vlammen op de velden in Benalmadena ook een niet onbekend dorpje dat we een aantal jaren geleden hebben aangedaan. De tweede- en laatste training van dit uitstapje stond in het teken van conditie opbouw en vaste speelvormen. Hoofdtrainer Jeroen herstelde ook naar behoren en zag dat het goed was. Scherp trainen en alles voor elkaar overhebben sloop langzaamaan in de groep, een goed teken richting de 1ste competitiewedstrijd tegen Gr.Willem II VAC, die als koploper de Tiendweg komt aandoen op 20 januari. Deze ploeg bereidde zich voor eveneens in Spanje in het alom bekende Benidorm.
De laatste avond voor de boeg, het bestuur trok nog even richting vergaderhome met vraagstukken als ‘hoe gaan we de toekomst in’. Als deze 5 dagen en 4 korte nachten hier een voorbeeld voor kunnen zijn zit het met de saamhorigheid en bereidheid zaken beet te pakken wel goed! Hier werd hartelijk op geproost met name richting preases Tom, die zich onverbitterlijk inzet voor zijn- en ons cluppie en met zijn visie en verandering in vergaderstof een belangrijke stap heeft gezet richting de toekomst. Dan toch nog even de boulevard van Torremolinos gedag zeggen dus nog even in de benen voor een lekkere hap en nog een laatste nipje in de lobby.
Langzamerhand liep deze avond het hotel vol met nog meer voetbalclubs, maar voor ons zat het erop, de kou in Nederland tegemoet.
Na een vroeg ontbijt werden de bigbags weer volgepropt voor de terugreis en na een rustige vlucht richting Amsterdam werd er zelfs gesproken over ‘de ijzers onderbinden’ de komende dagen, trainingen werden reeds afgelast.
De selectie van VV Schipluiden kan terugzien op een zéér geslaagd trainingskamp dat mogelijk is gemaakt door inzet van velen. Zonder iemand tekort te doen wil ik toch de volgende namen noemen;
De Reiszaak voor hun reisexpertise, De Vreede Elektrotechniek, Touringcar de Roo, Albert Heyn Buckers, Emily de Lijster als invallend verzorgster, Bestuur VVS en Spelersraad en een grote eigen bijdrage van elke deelnemer.
Afhankelijk van de competitie-indeling zou week 3 in 2025 zo maar eens een volgende gelegenheid kunnen worden, en wat mij betreft wéér naar de zon……brrrrr
...aldus de meereizende reporter
Cees van Eijk
