Op een tropisch sportpark Vredenburch stond de eerste wedstrijd van het seizoen voor het nieuwe Zami-6 op het programma. We spreken over nieuw omdat dit elftal vorig jaar nog onder de Zami-5 vlag streed. Een nieuw begin met ook een aantal nieuwe spelers. Neem bijvoorbeeld Bas Arkesteijn, geen onbekende naam op de (bij)velden van VV Schipluiden. Daarnaast werd de rappe Roemeen Ollie binnengehaald. Met zijn ervaring in het eerste en tweede elftal net als Bas een welkome aanvulling. Andere nieuwe jongens kwamen vandaag nog niet in actie, maar we kunnen niet wachten op de eerste minuten van deze sterren.Terug naar waar het omdraait: een lekker potje voetballen. En dat werd het in het zonovergoten Rijswijk. De tegenstander had een paar technisch begaafde spelers in het elftal en was gemiddeld een paar jaar jonger. Jonge voetballende honden tegen oude, vernuftige paarden. We spreken over paarden, volgens ruiter Nappie. Best lastig. Want ondanks dat Schipluiden op ervaring prima tegenstand bood, kon het een aantal keren opgelucht ademhalen. Vredenburch bleek in de omschakeling levensgevaarlijk en kan alleen zichzelf verwijten dat het niet tot scoren kwam. Schipluiden bleek daarentegen uiterst efficiënt. In de eerste de beste uitgespeelde kans stond de 0-1 op het scorebord. Een voorzet van Bob Knijn werd beheerst binnen gekopt door de vrijstaande Borrel. Even daarvoor had Ollie al op knappe wijze de keeper getest door met binnenkant voet uit te halen. 1-0 voor dankzij 1,5e kans is een uitstekend gemiddelde. Bij vlagen had Zami-6 controle over de wedstrijd, ware het niet dat de uitbraken van Vredenburch bleven komen. Een slordigheidje op het middenveld vormde de basis van een van die uitbraken die uiteindelijk, terecht, leidde tot de gelijkmaker. Schipluiden leek weer even wakker en na een goede actie van Sjuun kopte Bob op doel, maar zag zijn inzet sterven tot corner. Verder kon Schipluiden niet veel meer forceren en snakte het naar de rust om de boel op orde te krijgen.Dat leek te lukken want Schipluiden kwam goed uit de startblokken. Borrel stelde vlak na rust Sjuun in staat, maar zijn te wilde schot was gevaarlijker voor rondvliegend wild dan voor de Rijswijkse keeper. Idem dito kan gezegd worden van Borrel zijn inzet na een wonderschone combinatie met Danny. U leest het goed. Na een afwezigheid van pakweg 321 dagen was het in de tweede helft tijd voor de rentree van de good old striker. Deze veelbelovende start bleek helaas geen fundament te zijn voor meer. Zami-6 gaf de touwtjes uit handen en dat leidde dan ook tot een achterstand. Erg motiverend leek deze achterstand niet te zijn. Zami-6 kon geen potten breken en was een periode erg slordig in balbezit. Maar de sluwheid van de ploeg nam langzaamaan alsnog de overhand. Vredenburch bleef maar jagen en druk zetten en kon dat op een gegeven moment niet meer opbrengen. Een knappe poging van Ollie en dito redding van de keeper was het startschot voor Zami-6 in de jacht naar de gelijkmaker.Zami-6 nam het heft weer in handen en kon al vrij snel op gelijke hoogte komen. Het was wederom de Bob-Borrel combinatie die uitkomst bood. Op aangeven van Bob schoot Borrel onberispelijk binnen. Een puntendeling is leuk maar winnen is natuurlijk nog leuker. En met de ervaring en klasse die het elftal herbergt moet dat toch mogelijk zijn. Zo geschiedde. Een vrije trap van Ollie werd op een typische Danny wijze tot doelpunt gepromoveerd. De spits kreeg vervolgens een lach op zijn gezicht van opluchting en blijdschap die hij in zijn tijd bij het eerste elftal nog nooit heeft laten zien. Zo zie je maar, bij Zami-6 zit het geluk in de kleine dingen. Een doelpunt maken op veld 4 van Vredenburch bijvoorbeeld. Was Zami-6 in staat om de voorsprong te behouden? Als het aan de dienstdoende scheidsrechter lag in ieder geval. In een verder sportieve en leuke wedstrijd floot de beste man iets te veel in het voordeel van Vredenburch om een gelijkspel te forceren. Vrouwen en kinderen eerst dus. Zami-6 verdedigde met hand en tand de voorsprong. In een van de uitbraken had Sjuun de verlossende treffer op zijn schoen maar zag zijn inzet gekeerd worden, nadat hij prima werd vrijgespeeld door Yp. In de rebound had Bob Knijn last van de blinde vlek die de zon heet waardoor zijn kopbal ook niet voor de bevrijding zorgde. Nog even billenknijpen dus. Met een hoop (onterechte) vrije trappen om en rond het zestienmetergebied was het een opluchting dat de scheidsrechter een minuut of 8 over tijd alsnog voor het eindsignaal floot.Een lekker biertje in de zon en een sportief praatje met de tegenstander zorgden voor een prima derde helft. Wat ons betreft wekelijks hetzelfde recept. Zon, voetbal, overwinning en een derde helft. Uiteraard gaan we komende week hard trainen en dan mogen we volgende week DVC 3 op de Tiendweg welkom heten.