Inspirerende woorden van onze jeugdvoorzitter.
Geel-blauw bloed.
Het zal zo rond 1986 geweest zijn dat ik voor het eerst kennis maakte met een vereniging. Woonachtig in Tanthof ging ik met mijn vader mee naar DVV Delft.
Ik mocht zelf nog niet voetballen maar mijn broer “zat er wel al op”. Bij mijn broer zal ik weinig gekeken hebben, want ik vond het veel interessanter om te kijken wat die andere kinderen nou rond het hoofdveld liepen te doen? Zij waren in de weer met een lege, gele krat bier, en verzamelde daar alle lege flesjes in die ze vonden op het terrein. Maar wat mij het meeste opviel, was dat ze wanneer ze die krat in de kantine brachten, ze er een zakje snoep en een vol flesje drinken voor terug kregen. Maar dat is interessant. Dus de week erop ging ik graag weer mee, en het liefst wat eerder. Want dan kon ik misschien wel als eerste starten met het zoeken naar “flessies”
Netjes de lege flesjes in het kratje, rietjes er uit en in de prullenbak die vlak bij de bar stond. Dan snel het gekregen zakje snoep en de Exota naar binnen werken, en snel weer op zoek. Mijn vader was toen al toegetreden tot een van de vele commissies die er binnen een club zijn, en mijn moeder had lopende het jaar, plaats genomen in de keuken een aantal keer per maand, zodat ik naast de 34 zakjes snoep ook nog eens iets gezonds (lees: patat) binnen kreeg gedurende de gehele dag dat wij bij de vereniging verbleven. Na vele jaren flessies en voetballen, werd mijn interesse rond mijn 16e gericht op andere hobby’s, maar het groen-witte Delft bloed bleef stromen. En ondanks dat ik geen lid meer was, kwam ik graag bij de vereniging.
Mijn vader loopt ondertussen tot heden nog steeds bij zijn “cluppie”, maar ik kwam door de “liefde” terecht in en bij Schipluiden. En volgens mij ben ik binnen een jaar ook spreekwoordelijk “flessies op gaan halen”, en dus iets gaan doen voor deze club. Van trainer bij de meisjes, daarna dames, de D2, kwam ik via Rien van Driel (een van mijn jeugdtrainers bij dvv Delft, en ook besmet geweest met groen-wit bloed) bij de A2. Hierna werd er gevraagd of ik zin had om hoofdtrainer te worden bij de F-jeugd, en mocht ik op kosten van de club, de benodigde papieren halen. Doordat je als trainer/leider wat vaker op de club komt, floot ik ook nog wel eens een wedstrijdje bij de jeugd, en als het nodig was spring je bij achter de bar of in de keuken. Na nog een aantal trainersdiploma’s via de club/KNVB behaald te hebben is, en tussendoor ook nog vader worden, werd het na 8 jaar (waarvan de laatste 2 jaar van mijn dochter) hoofdtrainer van de F-jeugd tijd voor iets nieuws.
Voor de 2e keer vader worden! En dus wat minder tijd voor de club, tenminste dat denk je dan. “Wat kan ik dan nog doen voor de vereniging met de tijd die ik wel heb?” Jeugdvoorzitter worden en toch nog maar 1x in de week helpen bij de F-jes. Nu 3 jaar jeugdvoorzitter en toch nog steeds het gevoel hebbende dat de functie beter ingevuld kan worden, ben ik dus afgelopen week gestart met een bestuuropleiding bij de KNVB: “besturen met impact”. Net als Rien die naast het hoofdtrainerschap van de JO11, ook de taak van hoofd opleidingen jeugd heeft, en bezig is met de KNVB cursus hoofd opleidingen C. Nog meer tijd kwijt, met een cursus, maar met maar 1 doel: Het Geel-blauwe bloed wat bij ons de plaats van het groen-witte over heeft genomen, te laten stromen door ons lichaam. En andere er mee besmetten. Zoals dat bij die vele vrijwilligers die we al jaren hebben ook stroomt en bij een heleboel nooit anders van kleur is geweest.
Toch blijven er binnen de club altijd mensen nodig, ook in functies waarvan je van te voren niet weet dat je het kan, maar waarbij we je als vereniging graag helpen en desnoods door bijvoorbeeld een KNVB je kunnen laten opleiden.
Dus mocht je na het lezen van dit verhaal denken: geel en blauw kunnen ook wel eens mijn lievelings kleuren worden, of laat ik ook eens “flessies ophalen”.
We horen graag van je wat je naast voetballen in het dagelijkse leven doet, en of dat binnen de club van waarde kan zijn. Maar we horen misschien nog liever wat je nog niet kan, en wel graag wil leren. Van jongs af aan kunnen en willen we iedereen graag begeleiden.
Vrijwilligerswerk is geen werk.